Σε αυτό το επεισόδιο του Podcast Όλα είναι δρόμος θα σας περιγράψω πως είναι να τρέχεις στον Μαραθώνιο της Βαλένθια, ενός αγώνα που θεωρείται από τους πιο γρήγορους και δημοφιλέστερους του κόσμου.
Γεια χαρά φίλοι μου,
Θα μπορούσα να πω ότι το 2024 έκλεισε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, αφού επέλεξα να τρέξω στον Μαραθώνιο της Βαλένθια, σε έναν αγώνα που φημίζεται για τους γρήγορους χρόνους, τις πολλές συμμετοχές και γενικά συνδυάζει και όμορφες ταξιδιωτικές περιπλανήσεις. Βέβαια για τον συγκεκριμένο αγώνα όλα ήτανε στον αέρα μέχρι την τελευταία στιγμή, αφού λόγω των καταστροφικών πλημμυρών, η πόλη με αρκετούς νεκρούς βυθίστηκε στο πένθος, οπότε και η ματαίωση του αγώνα όπως μας ενημέρωσαν επίσημα ήταν πολύ πιθανή. Τελικά την Παρασκευή 16 Νοεμβρίου, 2 εβδομάδες πριν τον αγώνα με ένα ενημερωτικό email μας κάνανε γνωστό πως ο αγώνας τελικά θα γίνει, με το μότο του αγώνα να είναι πλέον η Βαλένθια τρέχει για την Βαλένθια, με κάποιο μέρος των εσόδων να πηγαίνει στους πλημμυροπαθείς και στις πληγείσες περιοχές.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή και ας κάνω και έναν μικρό και σύντομο απολογισμό της χρονιάς που πέρασε.
Το 2024 μεγάλοι μου στόχοι ήταν δύο. Να τρέξω τον Ιούνιο στη Ν. Αφρική τον Comrades Marathon και τον Σεπτέμβριο αν κληρωνόμουν να τρέξω το Σπάρταθλον. Για το Σπάρταθλον από την κλήρωση στις αρχές Μαρτίου δεν στάθηκα τυχερός, οπότε και αυτό ήταν η αφορμή να επαναπροσδιορίσω τους στόχους μου για το 2ο εξάμηνο του 2024.
Ο πρώτος μου χρονολογικά στόχος όπως προείπα ήταν ο αγώνας στη Ν. Αφρική απόστασης 86 χιλιομέτρων, όπου πήγε περίφημα από όλες τις απόψεις. Τόσο από τον χρόνο που τελείωσα τον αγώνα που ήταν 86 χιλιόμετρα σε 8 ώρες και 58 λεπτά, όσο και από την όλη μου ταξιδιωτική και δρομική εμπειρία από αυτό το ταξίδι στην άκρη της γης. Όποιος θέλει μπορεί να ακούσει και το επεισόδιο νούμερο 121 από τις 27 Ιουνίου 2024, εκεί όπου έχω αρκετά ηχητικά και περιγράφω με όλες τις λεπτομέρειες τις εμπειρίες μου και ότι αποκόμισα από αυτό το ταξίδι, σε μια θα έλεγα σημαντική και ανεπανάληπτη εμπειρία ζωής. Στον εν λόγω αγώνα μάλιστα θα τρέξω και φέτος τον Ιούνιο του 2025, την down διαδρομή, στην ουσία με αντίθετη φορά από πέρσι.
Πριν από τον Comrades Marathon, έτρεξα στο Circuit στις Σέρρες στον αγώνα των 6 ωρών καλύπτοντας 65 χιλιόμετρα, τον Μαραθώνιο Θεσσαλονίκης προπονητικά ως Pacer των 4 ωρών και ακόμα έναν ημιμαραθώνιο σε προπονητικό ρυθμό.
Έτσι και χωρίς το Σπάρταθλον πλέον στο καλεντάρι μου, έθεσα σαν στόχο τον Μαραθώνιο της Βαλένθια, μιας και είχα καιρό να τρέξω αγωνιστικά έναν Μαραθώνιο. Στην Βαλένθια θα έτρεχα για να ξεπεράσω για άλλη μια φορά τα όρια μου και να σπάσω το προσωπικό μου ρεκόρ σε αγώνα Μαραθώνιου δρόμου που ήταν το 03:19 από το Τόκυο τον Μάρτιο του 2023. Το Τόκυο μάλιστα ήταν και η τελευταία φορά που έτρεξα αγωνιστικά έναν αγώνα Μαραθώνιου, όποτε και επειδή αισθανόμουν ότι έχω βελτιωθεί και γενικά θεωρούσα πως είμαι σε πολύ καλή κατάσταση ήθελα να δοκιμάσω τον εαυτό μου και να δω που βρίσκομαι. Πριν από την Βαλένθια έτρεξα μέσα στο καλοκαίρι τον αγώνα υπεραπόστασης «Στα χνάρια των ηρώων» απόστασης 102 χιλιομέτρων σε 12 ώρες, τον Σεπτέμβριο σε προπονητικό ρυθμό το 30άρι του γύρου της λίμνης Ιωαννίνων σε χρόνιο 2:19, τον Οκτώβριο τον ημιμαραθώνιο Σερρών κάνοντας προσωπικό ρεκόρ 01:30 και τον Νοέμβριο τον Μαραθώνιο της Αθήνας ως συνοδός της Ιωάννας, δρομέα με προβλήματα όρασης, όπου κάναμε 4 ώρες και 36 λεπτά.
Η όλη μου προετοιμασία κύλησε ομαλά και χωρίς προβλήματα. Όσο πλησίαζε ο καιρός ένιωθα όλο και πιο έτοιμος για τη νέα αυτή πρόκληση που είχα να αντιμετωπίσω. Όλα ήθελα να γίνουν τέλεια και να προετοιμαστώ όσο το δυνατόν καλύτερα από όλες τις απόψεις. Κερδίζοντας έστω ακόμα 1% από όλες τις επιμέρους παραμέτρους, ήθελα όλες μαζί αυτές οι βελτιώσεις να συμβάλλουν στα μέγιστα στην καλύτερη απόδοση που θα είχα στον αγώνα της Βαλένθια την 1 Δεκεμβρίου 2024.
Όταν ψάχνουμε φίλοι μου να βελτιωθούμε και να αποδώσουμε καλύτερα σε έναν αγώνα, δεν έχει να κάνει μόνο με το αγωνιστικό κομμάτι και την προπόνηση, αλλά όλες οι επιμέρους βελτιώσεις είναι αυτές που θα φέρουν και το τελικό αποτέλεσμα. Από μόνη της η καλύτερη προπόνηση και η βελτίωση από εκεί δεν είναι αρκετή, αλλά όταν πολλές βελτιώσεις μαζί προστεθούν τότε είναι που θα πάρουμε το μέγιστο αποτέλεσμα και αυτό δεν είναι κάτι δικό μου αλλά η νοοτροπία όλων των μεγάλων και ελίτ αθλητών. Για παράδειγμα η σωστή προετοιμασία και η βελτίωση που έρχεται από την προπόνηση και ένα σωστό και δομημένο πρόγραμμα προπόνησης, η καλύτερη ενδυνάμωση όλου του κορμιού, ένα καλό ζευγάρι παπούτσια, χάσιμο κιλών και σωστή διατροφή, καλός ύπνος και ξεκούραση, ο καλύτερος ρουχισμός που συμπεριλαμβάνει και τις κάλτσες, το σωστό ενεργειακό φόρτωμα 3 μέρες πριν τον αγώνα, σωστή ενεργειακή αναπλήρωση και ενυδάτωση στον αγώνα, η οπτικοποίηση του αγώνα, η ψυχολογική προετοιμασία, η στρατηγική του αγώνα και ο ρυθμός, ο καιρός (αν και βέβαια αυτό δεν είναι στο χέρι μας), είναι κάποιοι από τους παράγοντες που αν τους βελτιώσουμε τον καθένα ξεχωριστά έστω και 1% τότε όλοι μαζί μπορούν να συμβάλουν στα μέγιστα για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.
Το πρώτο 1% το κέρδισα αφού κατά την έναρξη της προετοιμασίας μου άλλαξα πάτους στα παπούτσια μου, αφού πάντα φοράω ξεχωριστούς πάτους, αλλά αυτή τη φορά το άλλαξα και έφυγα από την κλασική τεχνολογία και πήρα τους ορθοτικούς καινοτόμους πάτους του Στέλιου Πετρούτσου από το Custom Carbon Project. Ολόκληρο επεισόδιο για αυτά τα ορθοτικά πέλματα είχαμε κάνει με τον Στέλιο Πετρούτσο στο επεισόδιο 104 στις 29 Φεβ 2024 και μάλιστα εγώ αρκετό καιρό αργότερα αποφάσισα να τους αγοράσω και να τους δοκιμάσω. Είναι λιγάκι ακριβοί στην τιμή, αλλά αν σκεφτείτε τα υλικά που έχουν φτιαχτεί, αλλά και το ότι είναι εφ’ όρου ζωής και δεν χρειάζεται να ξανααγοράσετε πάτους, πιστεύω αξίζει να τους έχετε. Προσωπικά μου κάθισαν καλά, δεν είχα καμία ενόχληση από την πρώτη στιγμή, μπορείς να τους παραγγείλεις εξ αποστάσεως, αλλά το σημαντικότερο είναι ότι καταλαβαίνεις την άνεση και ώθηση που σου δίνουν στα τρεξίματα σου. Είναι κάτι άλλωστε που υποστηρίζει ο δημιουργός του με την παγκόσμια πατέντα του και μετά από πολλές μελέτες και δοκιμές. Οι μοναδικοί συνδυασμοί premium υλικών που επιλέγουν, για την κατασκευή των εξατομικευμένων carbon ορθωτικών, εμφανίζουν μοναδικές ιδιότητες που προλαμβάνουν τους τραυματισμούς υπέρχρησης, αλλά και αυξάνουν την απόδοση. Η εν λόγω αναφορά για να μην παρεξηγηθώ δεν είναι χορηγούμενη, ούτε ο ίδιος ο δημιουργός τους δεν το ξέρει, απλά σας λέω τι έκανα εγώ και πως το βίωσα, όπως λέω πάντοτε καθαρά την γνώμη μου και για άλλα προϊόντα που κατά καιρούς χρησιμοποιώ και αναφέρω. Αν θέλετε να βρείτε περισσότερες πληροφορίες δεν έχετε παρά να επισκεφθείτε το σάϊτ του δημιουργού αυτών των καινοτόμων ορθοτικών πελμάτων το customcarbonproject.com.
Το άλλο 1% το κέρδισα από την σωστή προπονητική προσέγγιση και την όλη προετοιμασία που είχα με τον προπονητή μου Βασίλη Κρομμύδα. Αισθανόμουν την βελτίωση και αυτή την αλλαγή σε κάθε μου προπόνηση. Όσοι διαβάσατε το βιβλίο μου και με ξέρετε είναι πως όταν ξεκίνησα να προπονούμαι πριν 8 χρόνια με τον Βασίλη Κρομμύδα έτρεχα σε αερόβιο ρυθμό με 6-6.30 λεπτά το χιλιόμετρο. Δηλαδή με βάση τα εργομετρικά μου στην ζώνη αυτή έτρεχα με αυτόν τον ρυθμό και κάπου με 154 παλμούς. Στις αρχές του 2024 είχα φτάσει στους ίδιους παλμούς να τρέχω με 4.50-5 λεπτά το χιλιόμετρο και τώρα λιγάκι πριν την Βαλένθια σχεδόν έναν χρόνο μετά οι χρόνοι μου και οι επιδόσεις βελτιώθηκαν ακόμα περισσότερο, αφού έφτασα να τρέχω στους ίδιους παλμούς και να είμαι άνετος στο 4.30’/χλμ. Γεγονός που μου έδειχνε ότι ο ρυθμός του αγώνα θα ήταν λιγάκι πιο γρήγορος. Πλησίαζα κοντά στο 3ωρο και είχα στο πίσω μέρος του μυαλού μου μια κρυφή ελπίδα πως ίσως σε αυτόν τον αγώνα θα τα καταφέρω. Φυσικά αν δεν γινόταν αυτό, ήταν σίγουρο πως τον επόμενο αγώνα Μαραθωνίου μετά από κάποιους μήνες σίγουρα θα το κατάφερνα.
Το επόμενο 1% έλεγα να το πάρω από τις καλύτερες και πιο ποιοτικές προπονήσεις ενδυνάμωσης που έκανα στο γυμναστήριο, από τις καλές διατάσεις μετά τις προπονήσεις μου, το πιστόλι μασάζ και το Foam Roller που ενώ τα είχα από παλιά τα ένταξα και πάλι στο πρόγραμμα ειδικά μετά τις ασκήσεις ενδυνάμωσης και κάποιες φορές την εβδομάδα.
Το επόμενο 1% βελτίωσης που ήθελα να πετύχω ήταν να χάσω ακόμα κάποια κιλά για να είμαι ακόμα πιο ελαφρύτερος στον αγώνα στόχο. Ήθελα να φτάσω στα κιλά που είχα ως έφηβος. Δύσκολο, αλλά όλα είναι δυνατά, αρκεί να προσπαθήσεις αρκετά!
Έτσι, μπήκα σε πρόγραμμα διατροφής για 3 μήνες ούτως ώστε να μπορέσω να χάσω τα κάποια ελάχιστα κιλά και συγχρόνως να είμαι ενεργειακά καλά για τις πολύ απαιτητικές προπονήσεις που θα είχα όλο αυτό το διάστημα. Στόχος ήταν να πέσω κάτω από 68 κιλά. Την διατροφή μου και την παρακολούθηση όλων των επιμέρους δεικτών τις ανέλαβε η διατροφολόγος Μαρία Κανάκη φυσικά. Κατεγράφησαν όλες οι διατροφικές μου συνήθειες και προτιμήσεις, οι προπονήσεις, η καθημερινή μου ρουτίνα και εστιάσαμε ιδιαίτερα στους διατροφικούς χειρισμούς που χρειάζεται κάθε δρομέας να κάνει ανάλογα με τον αγώνα στόχο αλλά και το στάδιο της προετοιμασίας του. Η διατροφική μου προετοιμασία έγινε παράλληλα με την αγωνιστική μου και κύλησε τέλεια, αφού την Πέμπτη 28 Νοεμβρίου που έφευγα για Βαλένθια ζύγιζα 67,9 κιλά, ακριβώς στον στόχο που είχα θέσει εξαρχής.
###### ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΤΟΥΣ ΜΗΝΕΣ ΠΡΙΝ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΦΟΡΤΩΜΑ ######
Το πρόγραμμα που μου σχεδίασε η Μαρία Κανάκη θα είχε ως πυλώνα τον κατάλληλο χειρισμό των μακροθρεπτικών συστατικών (πρωτεΐνες, λίπη, υδατάνθρακες) για τη δική μου ρουτίνα αλλά και προπονήσεις, εξασφαλίζοντας όμως την λήψη όλων των απαραίτητων μικροθρεπτικών (μέταλλα, ιχνοστοιχεία, βιταμίνες), που πολλές φορές εμείς οι δρομείς παραβλέπουμε.
Πιο συγκεκριμένα, το λεπτομερές διατροφικό πρόγραμμα που έλαβα, χωριζόταν σε δυο μέρη, το βασικό menu και τα συμπληρωματικά γεύματα.
Το βασικό menu είχε ως στόχο την δημιουργία του θερμιδικού ελλείμματος που χρειαζόταν για να μειώσω το σωματικό μου βάρος. Ήταν δομημένο με τέτοιο τρόπο ώστε να έχω ισορροπημένη πρόσληψη όλων των μακρο- και μίκρο-θρεπτικών συστατικών καθόλη τη διάρκεια της ημέρας και να πραγματοποιώ με άνεση κάθε μου δραστηριότητα (εργασία, άθληση κλπ). Τα συμπληρωματικά γεύματα είχαν συμπληρωματικό ρόλο ανάλογα με την φυσική δραστηριότητα που θα έκανα. Παρότι οι επιλογές ήταν απλές και πρακτικές, ήταν η καθεμία τους ιδανική για την προπόνηση που είχε προηγηθεί. Κάθε συμπληρωματικό γεύμα δηλαδή, ταίριαζε σε συγκεκριμένη προπόνηση με στόχο τόσο να συμπληρώσει μέρος των θερμίδων που χάθηκαν αλλά και να δώσει τα κατάλληλα συστατικά που χρειαζόταν ο οργανισμός και οι μύες μου για την βέλτιστη αποκατάσταση τους.
Αξίζει να αναφέρω ότι στο βασικό μου διατροφικό πλάνο είχαμε την προσέγγιση μειωμένων υδατανθράκων με το ~40-45% των ημερήσιων θερμίδων να προέρχονται από υδατάνθρακες και >20% των θερμίδων να προέρχονται από πρωτεΐνες. Ανάλογα με την προπόνηση και το συμπληρωματικό γεύμα που θα είχα τα ποσοστά αυτά άλλαζαν με τρόπο κατάλληλο κι ευεργετικό για τις ανάγκες μου.
Η επιτυχία του διατροφικού προγράμματος φάνηκε από τις πρώτες κιόλας εβδομάδες, όταν και είχα καλύτερη διατροφή και συγχρόνως έχανα σταθερά τα κιλά που ήθελα. Ένιωθα πιο δυνατός, ελαφρύτερος και με χαμηλότερους παλμούς στο αερόβιο κομμάτι των προπονήσεων μου, κάτι που αποτυπώθηκε στις προπονήσεις μου και με έκανε λιγάκι να σκέφτομαι κάτι καλύτερο στον αγώνα.
Κλασικά πριν τον αγώνα έκανα και το ανάλογο φόρτωμα υδατανθράκων σε συνέχεια φυσικά του συνολικού διατροφικού προγράμματος που είχε σχεδιαστεί όλο τον προηγούμενο καιρό.
Έτσι στο τριήμερο αυτό πρόγραμμα μπήκανε ρυζογκοφρέτες, τα αγαπημένα μου ρυζόγαλα, τσουρεκάκια και κάποια άλλα προϊόντα που μου συνέστησε η Μαρία και θα έβρισκα στα σούπερ μάρκετ της Ισπανίας. Σκοπός ήταν να πετύχουμε μαζί με τα μεσημεριανά και βραδινά πλούσια σε υδατάνθρακες, στο σύνολο της ημέρας την λήψη 8g υδατάνθρακα ανά κιλό σωματικού μου βάρους.
Έτσι με όλες αυτές τις μικρές προσθήκες και βελτιώσεις σε κάθε τομέα συνέβαλλαν στα μέγιστα τόσο στην ψυχολογία μου, όσο και σε όλα μου τα σχέδια για τον αγώνα καθ’ αυτόν κάνοντας με να νιώθω μεγάλη εμπιστοσύνη στον εαυτό μου και στην ενδεχόμενη απόδοση που θα είχα.
######## ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΤΑΞΙΔΙΟΥ ########
Σε αυτή λοιπόν την περίοδο των 3 μηνών ξεκινώντας από τις αρχές Σεπτεμβρίου, το προπονητικό μου πρόγραμμα περιελάβανε μπόλικες ανηφόρες, πολλές διαλειμματικές με κάποιες εξ αυτών σε ανηφόρες, αλλά και λόγω των συνθηκών πολλές προπονήσεις γίνανε σε διάδρομο. Σε γενικές γραμμές το πρόγραμμα των 8 εβδομάδων ήταν ως εξής:
8 εβδομάδες πριν: χρόνος προπόνησης – 5h 50’ συνολικά 5 προπονήσεις διαφορετικές η κάθε μία όπως μία χαλαρή, μία διαλειμματική σε διάδρομο, μία σε ανηφόρες, ένα τρέξιμο σταδιακά αυξανόμενο και Long Run την Κυριακή 2h όλο σε αερόβιο ρυθμό.
7 εβδομάδες πριν: χρόνος προπόνησης – 5h 40’ συνολικά 5 προπονήσεις διαφορετικές η κάθε μία όπως 2 σε διάδρομο, η μία διαλειμματική και η άλλη με αυξανόμενο ρυθμό, μία σε ανηφόρες και ακόμα δύο έντονες διαλειμματικές.
6 εβδομάδες πριν: χρόνος προπόνησης – 6h 30’ συνολικά 5 προπονήσεις διαφορετικές η κάθε μία όπως 3 σε διάδρομο η μία χαλαρή και οι άλλες δύο διαλειμματικές, μία ακόμα διαλειμματική σε στάδιο και το Long Run της Κυριακής 2h 30’.
5 εβδομάδες πριν: χρόνος προπόνησης – 6h 10’ συνολικά 5 προπονήσεις διαφορετικές η κάθε μία με τις δύο σε διάδρομο διαφορετικές η μία με την άλλη, μία σε ανηφόρες, μία έντονη διαλειμματική σε στάδιο και το Long Run της Κυριακής 1h 30’ όλο σε τέμπο ρυθμό.
4 εβδομάδες πριν: χρόνος προπόνησης – 7h 45’ συνολικά 5 προπονήσεις διαφορετικές η κάθε μία συμπεριλαμβανομένου και του αγώνα της Κυριακής του Μαραθώνιου της Αθήνας που βγήκε σε πολύ χαλαρό ρυθμό.
3 εβδομάδες πριν: χρόνος προπόνησης – 5h 20’ συνολικά 5 προπονήσεις διαφορετικές η κάθε μία, με τις 3 να γίνονται σε διάδρομο, η 4η σε ρυθμό τέμπο και το Long Run όλο αερόβιο διάρκειας 1h 40’.
2 εβδομάδες πριν: χρόνος προπόνησης – 5h 50’ συνολικά 5 προπονήσεις διαφορετικές η κάθε μία με τις 3 να είναι σε διάδρομο και να είναι διαλειμματικές, ένα ακόμα αερόβιο τρέξιμο και το Long Run της Κυριακής όλο σε αερόβιο ρυθμό διάρκειας 1h 35’.
Την εβδομάδα του Μαραθωνίου έκανα 4 προπονήσεις συνολικής διάρκειας 3h με δύο να είναι στον διάδρομο και δύο ακόμα χαλαρές με τελευταία 20 λεπτά το Σάββατο πριν τον αγώνα.
Αναχώρησα για Ισπανία το μεσημέρι της Πέμπτης 28 Νοεμβρίου από Θεσσαλονίκη μέσω Ζυρίχης για Βαλένθια. Εκεί φτάσαμε στις 7 το βράδυ και αμέσως πήγαμε στο ξενοδοχείο για να ξεκουραστούμε.
Γενικά στην Ισπανία είχα ξαναπάει και μάλιστα πριν λίγα χρόνια και πιο συγκεκριμένα στην Βαρκελώνη ως ταξίδι αναψυχής. Από μέρες πριν όπως κάνω και κάθε φορά φυσικά ετοίμαζα αυτό το ταξίδι και γενικά ήθελα να έχω τακτοποιήσει όλες τις λεπτομέρειες όσο καλύτερα μπορούσα. Βασικός λόγος του ταξιδιού ναι μεν είναι ο αγώνας του Μαραθωνίου δεν παύει όμως και ειδικά σε τέτοιους προορισμούς να μην έχεις κάνει και ένα πλάνο για το τι θα δεις και τι θα συναντήσεις. Λίγες οι μέρες, αφού στην ουσία είχαμε την Παρασκευή και το Σάββατο να δούμε την πόλη και να πάμε στην έκθεση, με την αναχώρηση να είχε προγραμματιστεί για την Δευτέρα το πρωί, οπότε κάπως έπρεπε να χωρέσουμε στο πρόγραμμα μας και όσα περισσότερα αξιοθέατα μπορούσαμε να δούμε.
Γενικά πάντως εγώ επειδή ναι μεν ταξιδεύω σε μια πόλη για έναν αγώνα Μαραθωνίου, από την άλλη δεν είμαστε επαγγελματίες και ούτε οι χρόνοι ενός αγώνα μπορούν να θεωρηθούν ως αυτοσκοπός και ότι αν δεν επιτευχθούν στο απόλυτο σημαίνει αυτόματα και καταστροφή. Το θέμα είναι με μέτρο να χαρούμε και την όλη μας παρουσία στην κάθε πόλη που επισκεπτόμαστε. Πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω σε καμία περίπτωση ερασιτέχνες δρομείς που επισκέπτονται κάποια πόλη για έναν αγώνα, 2 μέρες πριν τον αγώνα δεν κάνουν απολύτως τίποτα εκτός από το να ξεκουράζονται στο ξενοδοχείο και την επόμενη του αγώνα φεύγουνε χωρίς να έχουνε δει τίποτα. Αλήθεια ποιος ο λόγος επίσκεψης σε κάποια πόλη του εξωτερικού με ότι έξοδα συνεπάγεται αυτό αν δεν γυρίσεις λιγάκι; Δεν χρειάζεται να πηγαίνουμε και στο άλλο άκρο βέβαια που λέει όλη τη μέρα έξω, άσχημη διατροφή και ξενύχτια. Όλα θέλουν σύνεση, μέτρο και να απολαμβάνουμε τις στιγμές μας. Προσωπικά στην Βαλένθια πήγα απόλυτα συγκεντρωμένος για τον αγώνα, αλλά από την άλλη το Σάββατο για να σας δώσω ένα παράδειγμα, έτρεξα χαλαρά το πρωί τα 5 χιλιόμετρα στα πλαίσια της τελευταίας μου προπόνησης και γενικά όλη την ημέρα μέχρι νωρίς το απόγευμα ήμουνα στην πόλη. Ναι μεν θεωρητικά μπορεί λιγάκι να κουράστηκα, αλλά δεν με ένοιαζε καθόλου αφού ευχαριστήθηκα κάθε λεπτό της παρουσίας μου εκεί. Αν μια οποιαδήποτε κούραση θα στοίχιζε ας πούμε 1 με 2 λεπτά έξτρα στον τελικό μου χρόνο, προσωπικά δεν με ένοιαζε καθόλου, απεναντίας μάλιστα!
######### ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ##########
Η Βαλένθια βρίσκεται στις ανατολικές ακτές της χώρας και είναι πρωτεύουσα της Αυτόνομης Κοινότητας της Βαλένθια και η τρίτη μεγαλύτερη πόλη της Ισπανίας. Μία ηλιόλουστη πόλη κατέχει όλες τις ταξιδιωτικές αρετές για να μαγέψει τους επισκέπτες της και ειδικά πιστεύω κατά την διάρκεια του καλοκαιριού. Είναι η πατρίδα του διάσημου αρχιτέκτονα Σαντιάγο Καλατράβα που έχει δημιουργήσει πολλές κατασκευές σε ένα σημαντικό κομμάτι της πόλης.
Είναι μία μεγάλη πόλη που ζει σε γοργούς και, την ίδια στιγμή, παραδοσιακούς ρυθμούς, όπου η κάθε γειτονιά μοιάζει να διατηρεί τη δική της, μοναδική ταυτότητα. Η Βαλένθια, είναι ένας μαγευτικός συνδυασμός σύγχρονης αρχιτεκτονικής και μεσαιωνικής μαγείας!
Επιβλητικά κτίρια με όμορφη αρχιτεκτονική κατακλύζουν την πόλη ενώ η ατμοσφαιρική Παλιά Πόλη της Βαλένθια, στεγάζει τα πιο διάσημα αξιοθέατα της πόλης, όπως τον Καθεδρικό ναό και το «La Lonja de la Seda», μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO. Όμορφα, υπέροχα πλακόστρωτα δρομάκια και γραφικά σοκάκια όπου θα περιπλανηθείς και θα ανακαλύψεις πλατείες, εκκλησίες και όμορφες καφετέριες.
####### EXPO ΑΓΩΝΑ #######
Την Παρασκευή το πρωί είχε ξύπνημα νωρίς, τρέξιμο 40 λεπτών στο πάρκο που θα γινόταν και η εκκίνηση του αγώνα, πρωινό στο ξενοδοχείο και αμέσως πρώτη δουλειά στην EXPO του αγώνα για να πάρουμε το νούμερο. Η EXPO βρισκόταν έξω από την πόλη καμιά 10αριά χιλιόμετρα, με δύσκολη πρόσβαση εκεί, οπότε πήγαμε με ταξί. Την Παρασκευή το πρωί στις 10 που πήγα εγώ δεν είχε καμιά ουρά ούτε συνωστισμό, οπότε δεν έφαγα καθόλου ταλαιπωρία, κάτι το οποίο όπως ενημερώθηκα δεν ίσχυσε καθόλου για όσους πήγανε το Σάββατο και είχαν να αντιμετωπίσουν συνωστισμό και τεράστιες ουρές. Η έκθεση του αγώνα τίποτα το ιδιαίτερο με λίγους εκθέτες, θα την βαθμολογούσα από μέτρια ως καλή. Από εκεί πάλι με ταξί πήγαμε στο κέντρο της πόλης όπου ήπιαμε καφεδάκι με φίλους δρομείς και γενικά περιπλανηθήκαμε λιγάκι στην πόλη θαυμάζοντας τα αξιοθέατα.
########## ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΗΝ ΒΑΛΕΝΘΙΑ ΠΡΙΝ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ##########
Από εκείνη την ώρα και μετά όλες οι υπόλοιπες μετακινήσεις στην πόλη γίνονταν με ηλεκτρικά μηχανάκια μέσω ενός app, κάτι που βοήθησε πάρα πολύ, ήτανε γενικά φθηνά και με έξτρα έκπτωση λόγω του Μαραθωνίου, τα έβρισκες παντού παρακρισμένα και γενικά με βόλεψαν πάρα πολύ και βοήθησαν στο μέγιστο τις μετακινήσεις μου εκεί και την λιγότερη ταλαιπωρία μου.
Πρώτη επίσκεψη ήτανε στον εντυπωσιακό Καθεδρικό ναό της Βαλένθια. Σχετικά φθηνό το εισιτήριο εισόδου, αλλά πιστεύω αξίζει να τον επισκεφθείτε, αφού το εσωτερικό του ναού είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακό. Σύμβολο της πόλης και ένας από τους πιο ωραίους Καθεδρικούς ναούς της Ευρώπης, ο Καθεδρικός της Βαλένθια είναι ένα αληθινό στολίδι στο ιστορικό κέντρο, φιλοξενώντας στο παρεκκλήσι του ένα ιδιαίτερο κομμάτι ευρωπαϊκής ιστορίας, το οποίο συνδυάζει μοναδικά ένα εντυπωσιακό έκθεμα με το στοιχείο του παραμυθιού.
Ο λόγος για το Ιερό Δισκοπότηρο για το οποίο οι περισσότεροι έχουν διαβάσει μέσα από τις ιστορίες του βασιλιά Αρθούρου και άλλων βιβλίων της αγγλικής μεσαιωνικής λογοτεχνίας, ένα παραμυθένιο αντικείμενο για το οποίο οι διηγήσεις αναφέρουν ότι ήταν σε θέση να χαρίσει αιώνια νεότητα και δύναμη σε όποιον το έθετε υπό την κατοχή του.
Όμως το φοβερό αυτό Δισκοπότηρο δεν είναι, σίγουρα, ο μόνος λόγος για να κάνετε στάση εδώ και για να επισκεφθείτε το εσωτερικό του καθεδρικού ναού που είναι γεμάτος πανέμορφα εκκλησιαστικά έργα τέχνης, ενώ διαθέτει και ένα εμβληματικό καμπαναριό, το όποιο αποτελεί την κορωνίδα στο στέμμα μίας πραγματικά εντυπωσιακής εκκλησίας. Αξίζει να ανεβείτε με τα πόδια τα 207 σκαλοπάτια που οδηγούν στην κορυφή για την πιο μαγευτική θέα σε όλη την πόλη.
Για την ιστορία να πούμε ότι ο ναός κατασκευάστηκε ανάμεσα στον 15ο και τον 17ο αιώνα.
Από εκεί καθίσαμε κάπου να φάμε κάτι και να ξεκουραστούμε λιγάκι και μετά συνεχίσαμε την περιήγηση μας στα στενά και όμορφα σοκάκια του ιστορικού κέντρου με πολύ όμορφα μαγαζάκια με διάφορα προϊόντα, φτάνοντας στην Lonja de la Seda, ένα από τα πλέον γνωστά σημεία στη Βαλένθια, ένα κτήριο που αποτελεί σημείο αναφοράς για την ιστορία της πόλης και μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.
Είναι ένα από τα πιο όμορφα κτήρια της Βαλένθια, σύμβολο της Χρυσής Εποχής για την πόλη, όταν η τρίτη μεγαλύτερη πόλη της Ισπανίας βρισκόταν στο απόγειο της οικονομικής της άνθισης. Είναι γνωστό και ως Ανταλλακτήριο Μεταξιού, αλλά στην πραγματικότητα είναι το κτήριο όπου συνέβαιναν όλες οι μικρές ή μεγάλες εμπορικές συναλλαγές κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα και της Αναγέννησης.
Τελευταία βόλτα της Παρασκευής ήτανε στην γειτονιά Ελ Κάρμεν που είναι, δίχως αμφιβολία, το πιο cool, εναλλακτικό και ψαγμένο σημείο που θα δείτε κατά τη διάρκεια της παραμονής σας στην Βαλένθια.
Γεμάτη με μπαρ, εστιατόρια, μικρές μπουτίκ, club, στην συνοικία El Carmen αξίζει να περάστε ένα όμορφο πρωινό, περπατώντας στους δρόμους και τα στενά, ανακαλύπτοντας μία-μία τις βιτρίνες των μικρών τοπικών καταστημάτων, πίνοντας έναν καφέ χαζεύοντας τον κόσμο που περνάει και ακούγοντας καλή μουσική από τους δεκάδες καλλιτέχνες του δρόμου. Επιστροφή νωρίς το απόγευμα στο ξενοδοχείο και ξεκούραση για το υπόλοιπο της ημέρας.
Το Σάββατο το πρωί έτρεξα όπως είπα και πριν τον αγώνα των 5 χιλιομέτρων παρέα με τον φίλο μου τον Ναπολέων που ήρθε από την Αγγλία, σε εντελώς χαλαρό ρυθμό, αφού κάναμε 37 λεπτά και μετά επισκεφθήκαμε το ενυδρείο της πόλης, ένα από τα πιο εντυπωσιακά που επισκέφθηκα ποτέ μου. Στο επιβλητικό Ωκεανογραφικό κτήριο, µε τις εντυπωσιακές καμπύλες που λάμπουν κάτω από τον ήλιο, θα βρείτε το μεγαλύτερο ενυδρείο της Ευρώπης. Σχεδόν 500 διαφορετικά είδη θαλάσσιας ζωής, από δελφίνια έως πιγκουίνους και καρχαρίες, τοποθετούνται σε επτά διαφορετικά θαλάσσια περιβάλλοντα, δημιουργώντας ένα μοναδικό θέαμα. Εκεί καθίσαμε κοντά στις 2,5 ώρες και εκτός των άλλων αξίζει πολύ το 4D σινεμά, αλλά και το σόου με τα δελφίνια.
Το ενυδρείο βρίσκεται στην εκκίνηση του αγώνα, στο πάρκο της Πόλης των Τεχνών και των Επιστημών.
Η Πόλη των Τεχνών και των Επιστημών της Βαλένθια, είναι, επί της ουσίας, ένα μεγάλο και άκρως εντυπωσιακό συγκρότημα κτηρίων κατασκευασμένο στο γνωστό και τόσο αναγνωρίσιμο αρχιτεκτονικό στυλ του Σαντιάγο Καλατράβα. Ένα πραγματικό μνημείο αφιερωμένο στις επιστήμες και τις τέχνες, όπου στεγάζονται μουσειακά ιδρύματα, θέατρα, μία όπερα, ένας ανοικτός χώρος συναυλιών και άλλων εκδηλώσεων, ένα πλανητάριο και το ενυδρείο.
Από εκεί αργότερα με το ηλεκτρικό μηχανάκι πήγαμε στο Μεστάγια, το γήπεδο της Βαλένθια για να κάνουμε την ξενάγηση και αργότερα επισκεφθήκαμε την τοπική αγορά τροφίμων και ποτών Mercado de Colón όπου και φάγαμε μια παέγια με κοτόπουλο.
Το απόγευμα επιστροφή στο ξενοδοχείο όπου νωρίς το βράδυ φάγαμε σε κοντινό εστιατόριο μια ωραία μακαρονάδα, ετοίμασα από βραδύς τα πράγματα για τον αγώνα και νωρίς για ύπνο γιατί το ξύπνημα θα ήτανε στις 5 για να πάρω το πρωινό, να ετοιμαστώ για τον αγώνα και να μεταβούμε στην εκκίνηση, όπου απείχε κοντά στα 20 λεπτά περπάτημα από το ξενοδοχείο. Το πρωινό μου ήταν δύο φέτες ψωμί με μέλι και μια μπανάνα, ενώ κανά δίωρο πριν τον αγώνα έφαγα και μια ενεργειακή μπάρα.
########## ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΚΑΙ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ #########
Η εκκίνηση του αγώνα θα ήτανε στις 8.15, για το δικό μου όμως μπλοκ στις 8:45, μισή ώρα μετά.
Η διαδρομή της Βαλένθια είναι διαδρομή των ρεκόρ εντελώς επίπεδη και συνήθως έχει ιδανικές θερμοκρασίες, αν και σε εμάς λίγο προς το μεσημέρι ζέστανε παραπάνω και η υγρασία ήταν σε υψηλά επίπεδα. Για πολλούς ο Μαραθώνιος της Βαλένθια θεωρείται η τέλεια πρόκληση για κάθε δρομέα να ξεπεράσει τον εαυτό του, για μένα όμως δεν είναι έτσι ακριβώς τα πράγματα και θα σας εξηγήσω παρακάτω το γιατί. Βέβαια και εγώ σκόπευα να κάνω ότι καλύτερο μπορούσα και ήμουν σίγουρος για ένα προσωπικό ρεκόρ, οπότε αναλόγως σχεδίασα τις τελευταίες μέρες και όλο το αγωνιστικό μου πλάνο.
Έτσι λοιπόν και με βάση τις προπονήσεις μου, θα είχα έναν καλό αγώνα με χρόνο κοντά στο 03:06, οι τελευταίες μου όμως προπονήσεις και η καλή κατάσταση που βρισκόμουν με έκαναν προς το τέλος να αναθεωρήσω λιγάκι και να έχω στο μυαλό μου την υπέρβαση και να πάρω το ρίσκο για χρόνο κάτω από 3 ώρες. Ήταν δύσκολο το εγχείρημα και το ήξερα. Σε όσους φίλους και γνωστούς μίλησα πριν τον αγώνα έλεγα ότι ξέρω ότι μου λείπουν κοντά στα 5 με 6 λεπτά για το Sub3, αλλά έλεγα να δοκιμάσω μπας και γίνει τίποτα. Έλεγα μάλιστα ότι το ξέρω πως είναι λιγάκι δύσκολο, αλλά ήμουν διατεθειμένος να ρισκάρω και το χειρότερο που θα μπορούσα να πάθω ήταν να κρεμάσω λιγάκι μετά το 30, να μην μου βγει και να κάνω έναν χρόνο κοντά στο 03:03 ή 03:04.
Ήμουν διατεθειμένος να πάρω το ρίσκο και ότι ήταν να γίνει ας γίνει. Έτσι είχα σκοπό να ξεκινήσω τα πρώτα 10 χιλιόμετρα στο 4:20, μετά να ανεβάσω ρυθμό μέχρι το 32 στο 4:15 και αν είχα δυνάμεις στα τελευταία 10 χιλιόμετρα να πάω με 04:10 και να σπάσω το 3ωρο. Είπαμε, αυτός ήταν ο αρχικός σχεδιασμός και το PLAN A, αλλά όπως ξέρετε τις περισσότερες φορές υπερισχύει το PLAN B.
Έτσι λοιπόν και έγινε και σε μένα και ο κανόνας επιβεβαιώθηκε. Πήγα από νωρίς στην εκκίνηση, έκανα και ένα ζέσταμα, πήγα τουαλέτα 2 φορές και στήθηκα στα τελευταία 15 λεπτά στην γραμμή της εκκίνησης παρέα με κάποιους άλλους Έλληνες που βρήκα εκεί, περιμένοντας με ανυπομονησία να δοθεί η εκκίνηση του αγώνα.
Εκεί λοιπόν είχαμε το χειρότερο στριμωξίδι που έζησα ποτέ σε αγώνα Μαραθωνίου. Απίστευτος κόσμος, δεν με άφηναν σε καμιά περίπτωση να πιάσω τον ρυθμό που ήθελα, με αποτέλεσμα να βρεθώ εκτός πλάνων και στόχων από πολύ νωρίς. Έλεγα από μέσα μου δεν πειράζει, σε λίγο που θα πάει θα ανοίξει και θα πιάσω ρυθμό. Ας κάνω λίγο υπομονή. Περνάει το πρώτο χιλιόμετρο, ακόμα τα ίδια και ακόμα πιο χειρότερα, περνάει λοιπόν και το δεύτερο και να μην τα πολυλογώ η κατάσταση καθάρισε μετά το 9ο χιλιόμετρο. Από εκεί και πέρα μπορούσα πλέον να πιάσω ρυθμό.
Από την αρχή του αγώνα μπήκα λιγάκι επιπόλαια και το ένα λάθος διαδέχονταν το άλλο. Την πάτησα σαν πρωτάρης και θα σας εξηγήσω τι εννοώ. Ήμουν στο 6ο μπλοκ όπως προείπα, αλλά αντί να πάω να στηθώ στην αρχή του μπλοκ για να μπορώ να τρέχω ελεύθερα χωρίς να έχω κανέναν μπροστά μου, το πήρα επιπόλαια και ξεκίνησα τον αγώνα κάπου μετά την μέση και προς τα πίσω στο μπλοκ. Σκεφτείτε ότι κάθε μπλοκ είχε πάνω από 3000 δρομείς, κάτι που σήμαινε ότι αν θες εσύ να πας πιο γρήγορα θα έπρεπε να προσπεράσεις πάρα πολλούς δρομείς, πράγμα που ήτανε αδύνατο.
Το γκρουπ στο οποίο ήμουν ήταν πάνω κάτω δρομείς του ρυθμού κοντά στο 4:40. Όλοι τρέχανε σωστά και για τον ρυθμό στον οποίο ήτανε το γκρουπ. Εγώ είχα όμως θέμα που ήθελα να πάω πιο γρήγορα, δηλαδή στο 4:20. Το πρόβλημα ήταν δικό μου. Όχι των άλλων. Για κάμποσα χιλιόμετρα έτρεχα και χοροπηδούσα πάνω στα πεζοδρόμια, σε κάποια φάση μάλιστα στο 5ο χιλιόμετρο έχασα και τον τάπητα που μετρούσε τα περάσματα και όταν το πήρα χαμπάρι καμιά 20αριά μέτρα μπροστά, γύρισα πίσω, μπήκα στο μπούγιο και πέρασα από επάνω. Αν βάλεις στην εξίσωση, κάποια ζιγκ-ζαγκ που έπρεπε να κάνω αναγκαστικά, κάποιο έξτρα συνωστισμό σε κάποιες αναστροφές της διαδρομής, αλλά και τους πρώτους σταθμούς νερών που γινόταν χαμός, έθεσα τον εαυτό μου εκτός στόχων από τα πρώτα 10 χιλιόμετρα. Προσπάθησα να το μαζέψω μετά, κουράστηκα και κρέμασα λιγάκι προς το τέλος.
Σε κάποια μάλιστα φωτογραφία της διοργάνωσης έχει πολύ πλάκα, αφού ο φακός με αποθανάτισε να τρέχω επάνω στα πεζοδρόμια στην άκρη των υπόλοιπων δρομέων!
Το μεγάλο μου λάθος ήταν ότι έπρεπε να πάω στο γκρουπ να στηθώ μπροστά στους πρώτους για να μην έχω κανένα θέμα και να έπιανα έτσι από την αρχή τον ρυθμό που ήθελα. Τέλος πάντων δεν έγινε και καμιά μεγάλη ζημιά, σε καμιά περίπτωση δεν θα έπεφτα κάτω από 3 ώρες, απλά θα έκανα κανά 2 με 3 λεπτά λιγότερα από το 03:06 που τελικά έκανα. Τίποτα παραπάνω.
Έτσι λοιπόν με βάση τον δικό μου σχεδιασμό και αυτά που είχα γραμμένα στον καρπό μου, είχα σχεδιάσει πέρασμα στο 5άρι σε 21:40 και εγώ πέρασα σε 23 λεπτά. Σας είπα και πριν από την αρχή ήξερα ότι ήμουν εκτός στόχου.
Στο 10άρι είχα σχεδιάσει να περάσω σε 43:20, αλλά πέρασα σε 44:37. Μετά προσπάθησα λιγάκι να το μαζέψω πηγαίνοντας αντί για 4:15 σε κάποια κομμάτια και με 4:10, αλλά δεν μου βγήκε και να πω την αλήθεια φοβήθηκα να μην κουραστώ πολύ νωρίτερα και αφού κατάλαβα ότι έχω μείνει εκτός στόχων από νωρίς το πήγα πλέον χωρίς άγχος. Μάλιστα στον ημιμαραθώνιο εκεί τελείωσαν όλα, αφού πέρασα σε 01:31:54 ενώ αρχικά είχα σχεδιάσει σε 01:30. Δύο λεπτά δεν μαζεύονται εύκολα και το ήξερα. Το αρνητικό σπλιτ είναι γενικά δύσκολο, πόσο μάλλον όταν πρέπει να καλύψεις τέτοια διαφορά. Στο 30ο χιλιόμετρο ο αρχικός σχεδιασμός έλεγε 02:08:20 αλλά εγώ πέρασα σε 02:11:23, 3 λεπτά πιο αργά και έτσι όλα από εκεί και μετά κυλήσανε πιο ομαλά και χωρίς άγχος, αφού όχι μόνο δεν μπορούσα να πάω πιο γρήγορα, αλλά έριξα τον ρυθμό μου. Τελικός επίσημος χρόνος και προσωπικό ρεκόρ 03 ώρες, 06 λεπτά και 49 δευτερόλεπτα και εγώ να πλέω σε πελάγη ευτυχίας για την εκπληκτική μου απόδοση, 13 λεπτά πιο γρήγορος από τον τελευταίο μου αγώνα Μαραθωνίου και προπάντων υγιής και σχετικά άνετος και χωρίς προβλήματα πέρασα την γραμμή του τερματισμού. Μια γραμμή τερματισμού ιδιαίτερα εντυπωσιακή θα έλεγα και από τις ωραιότερες που έχω τρέξει ποτέ. Για άλλη μια φορά ένιωσα μεγάλη ανακούφιση και χαρά που τελείωσα τον αγώνα. Για άλλη μια φορά ξεπέρασα τον εαυτό μου και παρόλο που μεγαλώνω ηλικιακά, καταφέρνω και ρίχνω τους προσωπικούς μου χρόνους. Αυτό είναι που με ευχαριστεί περισσότερο και μου δίνει δύναμη. Ότι σιγά και σταθερά κάθε χρόνο γίνομαι καλύτερη εκδοχή του περσινού μου εαυτού.
Αφού είχα μείνει εκτός στόχων από νωρίς θα έλεγα ότι δεν κουράστηκα και ιδιαίτερα, αφού το πήγα και τερμάτισα με άνεση. Έχει πολύ μεγάλη σημασία να πάνε όλα καλά. Ο κάθε τερματισμός είναι το επιστέγασμα όλων των προσπαθειών των προηγούμενων μηνών προετοιμασίας. Ο αγώνας σε όλη την προετοιμασία είναι μόλις το 1%, ίσως και λιγότερο, το πιο εύκολο κομμάτι θα έλεγα. Ναι μεν φαίνονται οι καρποί της δουλειάς, αλλά αν σκεφτείτε πόσο δύσκολες προπονήσεις προηγήθηκαν, πόσα πολλά Long Run, πόσες κακοκαιρίες αντιμετωπίσαμε, πόσα πρωϊνά ξυπνήματα είχαμε, πόσες απαιτητικές διαλειμματικές κάναμε, πόσες μικροενοχλήσεις και πόσο πάγο βάλαμε σε κάποια σημεία του κορμιού μας, τότε μια τρίωρη περίπου προσπάθεια ενός αγώνα μπροστά σε όλους αυτούς τους μήνες προετοιμασίας δεν είναι τίποτα.
Για αυτό και όλοι εμείς οι δρομείς ευχόμαστε καλή αποκατάσταση ο ένας στον άλλον μετά από έναν αγώνα. Δεν έχει να κάνει με τον αγώνα, αλλά με το πέρας όλης αυτής της πολύμηνης προσπάθειας. Και για αυτό όπως έχω πει άλλωστε πολλές φορές από εδώ μέσα για μένα έχει μεγαλύτερη σημασία να στηθώ στην γραμμή της εκκίνησης του αγώνα, παρά ο ίδιος ο αγώνας.
Η διαδρομή δεν με ενθουσίασε ιδιαίτερα. Πολλές επαναλήψεις διαδρομών, δεν έχει και τόσο ιδιαίτερα αξιοθέατα να δεις, πολύ το στριμοξίδι όπως είπα, πολλά παρκαρισμένα αυτοκίνητα επί της διαδρομής που στένευαν ακόμα περισσότερο τον δρόμο με τόσους πολλούς δρομείς. Πολύς ο κόσμος και οι θεατές, αλλά οι τελευταίοι δεν κρατούσαν τα όρια τους σαν θεατές, Τι θέλω να πω; Σε κάποια κομμάτια του αγώνα ήταν στην κυριολεξία μέσα στον δρόμο, επάνω στην μπλε γραμμή της διοργάνωσης για τον αγώνα, αφήνοντας ένα μικρό και στενό πέρασμα για τους αθλητές. Δεν υπήρχαν σε πολλά κομμάτια της διαδρομής κάποια κιγκλιδώματα για να τους περιορίσουν. Σε πολλά κομμάτια δηλαδή οι θεατές δεν ήταν πειθαρχημένοι.
Σε γενικές γραμμές και παίρνοντας τα πάντα υπόψιν και σε σχέση με άλλους αγώνες, θα έλεγα ότι οργανωτικά όπως είναι η εκκίνηση του αγώνα, ο τερματισμός και όλα αυτά με τις διαδικασίες ήτανε άψογα και χωρίς προβλήματα, γεγονός που βοηθάει πολύ το σημείο που λαμβάνουν μέρος, αφού υπάρχει μεγάλη άπλα.
Ενεργειακά στον αγώνα πήγα εξαιρετικά κρατώντας το πλάνο μέχρι το τέλος. Συνολικά πήρα 6 τζελάκια Μόρτεν και 4 salt sticks. Το πρώτο μου τζελάκι το πήρα 15 λεπτά πριν την έναρξη του αγώνα και από εκεί και πέρα τα υπόλοιπα πέντε τα πήρα στο 7, 14, 21, 28 και 35. Σε εναλλαγή απλά με καφεΐνη. Μια ώρα πριν τον αγώνα ήπια 500ml ηλεκτρολύτες με υδατάνθρακα αυτό της Μόρτεν. Σταθμούς είχε ικανοποιητικούς, σε όλους μπουκαλάκια και σχεδόν από όλους όλο και έπινα κάτι.
########## ΓΕΝΙΚΕΣ ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ #########
Πραγματικά κάθε δρομική εμπειρία που ζούμε μας κάνει ακόμα καλύτερους, μας κάνει ακόμα πιο δυνατούς και ακόμα πιο πλούσιους. Δεν έχει καμία σημασία αν ένας αγώνας μας άρεσε ή αν κάναμε το ρεκόρ μας. Σημασία έχει να ζούμε τις στιγμές, να περνάμε όμορφα με τα αγαπημένα μας πρόσωπα, να είμαστε ανάμεσα σε δρομείς και να αναλύουμε καταστάσεις και αγώνες. Δεν είναι τόσο όμορφο όλο αυτό; Συνάντησα τόσους πολλούς δρομείς, είχα τόσες πολλές συζητήσεις με ανθρώπους που μόλις γνώρισα είτε με άλλους που ήξερα από καιρό, αλλά κοινός παρονομαστής όλων ήταν οι συζητήσεις μας για το τρέξιμο.
Αγώνες που έχουν τόσο μεγάλο αριθμό δρομέων ναι μεν δεν είναι οι ιδανικοί για μένα να κάνεις προσωπικό ρεκόρ, είναι όμως μια μεγάλη ευκαιρία να εντρυφήσεις και να ψήσεις το μυαλό και το νου μέσα στην δρομική κουλτούρα και την δρομική κοινότητα που αποτελείται από χιλιάδες ξεχωριστούς δρομείς από όλον τον κόσμο. Ένα αθλητικό γεγονός του οποίου είσαι και εσύ ενεργό μέλος, είναι ικανό να ενώσει και να φέρει μαζί χιλιάδες δρομείς. Εκεί είναι που σου δίνεται η ευκαιρία να νιώσεις ξεχωριστός ασχέτως αν είναι χιλιάδες οι δρομείς, εκεί είναι που παρατηρείς πόσα πολλά κοινά έχεις με έναν δρομέα από την άλλη άκρη της γης. Το τρέξιμο δημιουργεί κοινωνικότητα, γνωριμίες και πολλές φορές φιλίες που κρατούν για πάντα.
Στο πρωϊνό μου χαλαρό τρέξιμο την Παρασκευή πριν τον αγώνα και ενώ ακόμα δεν είχε χαράξει, βρέθηκα να τρέχω παρέα στο πάρκο με έναν Νορβηγό δρομέα και να συζητάμε για διάφορα πράγματα για περίπου 40 λεπτά. Έναν δρομέα ή διαφορετικά έναν άνθρωπο που δεν υπήρχε περίπτωση να γνωρίσω ποτέ, συζητήσαμε μέσα σε 40 λεπτά τόσα πολλά πράγματα που δεν υπήρχε περίπτωση να λέγαμε ούτε αν πίναμε καφέ. Κατά την διάρκεια του τρεξίματος μάλιστα ανταλλάξαμε και Social και είδα την επομένη του αγώνα ότι κατάφερε και αυτός τον στόχο του που ήτανε χρόνος κάτω από 02:40! Ο εν λόγω Νορβηγός είναι 47 ετών και πατέρας τριών παιδιών.
Για τα ταξίδια έχω μιλήσει πολλές φορές στο Podcast και ακόμα περισσότερο τα έχω αναλύσει μέσα στο βιβλίο μου. Έχω πει ότι μου αρέσουν πολύ και με γεμίζουν σαν άνθρωπο. Δεν είναι κατ’ ανάγκη να γίνονται στο εξωτερικό αν και κάποιες φορές να λέμε την αλήθεια είναι φθηνότερα. Ακόμα περισσότερο δε, τα τελευταία χρόνια που συνδυάζονται και με το τρέξιμο, δίνοντας έτσι σε όλη την οικογένεια και ειδικά στα παιδιά μας τις ωραιότερες παραστάσεις που θα μπορούσαν να έχουν. Δεν υπάρχει πιο ωραίο πράγμα να βλέπουν τα παιδιά μας τους γονείς τους να ιδρώνουν, να αγωνίζονται και να παλεύουν με τον ίδιο τους τον εαυτό. Και πόσο μάλλον όταν βλέπουν και άλλους τόσους χιλιάδες δρομείς μαζί. Υπάρχει καλύτερη εικόνα, καλύτερο δίδαγμα για αυτά; Τα ταξίδια διευρύνουν τους ορίζοντες σου, ανοίγουν το μυαλό σου και τα συναισθήματα σου, σου προσφέρουν απολαύσεις που μένουν για πάντα χαραγμένες στο μυαλό σου, ενώ την ίδια στιγμή το τρέξιμο σε δυναμώνει, σε καθορίζει, σε ηρεμεί, πολλές φορές σε αυτοπροσδιορίζει.
Η Βαλένθια είναι δύσκολος και όχι προσιτός οικονομικά προορισμός. Σίγουρα θα χρειαστείς 2 και 3 πτήσεις, ενώ πολύ δρομείς πήραν και τρένο από Μαδρίτη για να φτάσουν στη Βαλένθια. Σκέτη ταλαιπωρία που αν βάλεις μέσα σε αυτό για κάποιους τις απεργίες στα αεροδρόμια της Ιταλίας το Σάββατο, ήτανε σκέτος Γολγοθάς να φτάσουν στην Βαλένθια. Τα αεροπορικά εισιτήρια ιδιαίτερα ακριβά. Με τα ίδια λεφτά πήγαινα Αμερική ή και Ν. Αφρική που ήμουν το καλοκαίρι. Για παράδειγμα έκλεισα για 4 Μαΐου να πάω στον Μαραθώνιο της Πράγας, με μόλις 250 ευρώ αεροπορικά εισιτήρια και μάλιστα με AEGEAN σε έναν γρήγορο αγώνα με όχι και τόσο πολύ κόσμο και συνωστισμό και γενικά έχω ακούσει πολύ θετικά σχόλια. Η έκθεση στην Βαλένθια μακριά από το κέντρο, όχι τίποτα το ιδιαίτερο. Η πόλη όμορφη, μεγάλοι δρόμοι, ωραίος κόσμος, σου έδινε μια θετική αύρα, αλλά μέχρι εκεί. Όχι τίποτα τρελό. Δεν θα ξαναπήγαινα για παράδειγμα ούτε στην πόλη ούτε στον αγώνα. Δεν σημαίνει ότι πέρασα άσχημα. Το αντίθετο μάλιστα. Περνάς καλά εκεί που θέλεις να περάσεις καλά και αν θες εσύ να περάσεις καλά. Απλά εγώ δεν θα ξαναπήγαινα.
Δεν θα τον πρότεινα τον αγώνα για κάποιον που κυνηγάει να κατεβάσει το ρεκόρ του, από την άλλη όμως σαν εμπειρία είναι σημαντική. Κάθε αγώνας και ειδικά του εξωτερικού σαν εμπειρία είναι σημαντική. Ασχέτως αν πήγε καλά ή όχι, ασχέτως.
Θα σας δώσω ένα παράδειγμα τι εννοώ και έχει να κάνει με τους ανθρώπους. Από όλους τους ανθρώπους κερδίζουμε κάτι. Από αυτούς που μας αρέσουν και από αυτούς ακόμα που αντιπαθούμε και δεν θέλουμε να βλέπουμε. Από όλους κερδίζουμε. Με τους «καλούς» σε εισαγωγικά εξελισσόμαστε, γινόμαστε καλύτεροι, περνάμε καλά και βελτιωνόμαστε, από τους αρνητές και μηδενιστές κρατάμε το ότι δεν θέλουμε να γίνουμε έτσι σαν αυτούς. Κρατάμε όλα τα άσχημα που μας γεμίζουν αρνητική ενέργεια, απλά γιατί δεν θέλουμε οι ίδιοι να γίνουμε έτσι. Από τον χειρότερο άνθρωπο του κόσμου πάλι και από αυτόν κάτι έχουμε να πάρουμε. Τι; Απλά να μην γίνουμε σαν αυτόν. Έτσι ακριβώς και με τους αγώνες. Κρατάμε τους όμορφους, τους ωραίους, αυτούς που αγαπήσαμε, γιατί μας εξέλιξαν και μας έκαναν καλύτερους, γεμίζουμε όμως εξίσου εμπειρίες και από αυτούς που δεν μας κάθισαν καλά, αποτύχαμε, νευριάσαμε και γενικά στραβώσαμε. Στο σακούλι των εμπειριών μας όλα χωράνε, όλα μπαίνουν και όλα μας εξελίσσουν.
Κάτι σημαντικό που επειδή την πάτησα σας το μεταφέρω για να προσέχετε, Συνήθως στα μπλοκ των μεγάλων αγώνων μπαίνουμε με βάση παλιότερους χρόνους μας. Αν είναι να τρέξουμε σε εκείνον τον ρυθμό τότε όσο μεγάλος και να είναι ο αγώνας και όσο στριμοξίδι και να έχει επειδή όλοι οι δρομείς του μπλοκ είναι πάνω κάτω του ίδιου επιπέδου δεν θα έχουμε κανένα πρόβλημα. Αν όμως αποφασίσουμε ότι θέλουμε να πάμε για προσωπικό ρεκόρ και να φύγουμε πολύ πιο γρήγορα από το υπόλοιπο γκρουπ τότε κρατείστε αυτό. Είτε δεν συμμετέχουμε σε μεγάλους αγώνες για να σπάσουμε το ρεκόρ μας, είτε αν το κάνουμε να κοιτάξουμε να είμαστε στην αρχή του μπλοκ για να μην έχουμε κανέναν μπροστά μας. Και φυσικά όπου αυτό είναι δυνατόν. Για παράδειγμα δεν είναι δυνατόν να συμμετάσχει κάποιος στον Μαραθώνιο της Νέας Υόρκης και να πει πάω για ρεκόρ ή ότι θα προσπαθήσει να μπει στην αρχή του μπλοκ. Μάλλον είναι αδύνατον με πλέον των 50.000 συμμετοχών. Αυτοί οι μεγάλοι σε όγκο αγώνες είναι να τους απολαμβάνεις. Να απολαμβάνεις τον παλμό των δρομέων, τον παλμό της πόλης να δίνεις και να παίρνεις ενέργεια και να ευχαριστιέσαι κάθε μέτρο της διαδρομής.
Πλέον πάμε για άλλα τη νέα χρονιά, νέοι στόχοι κι νέα όνειρα ξεπροβάλλονται στον καθένα μας. Το πιο σημαντικό είναι να έχουμε την υγεία μας να κάνουμε το χόμπι μας.
Προσωπικά αναμένοντας την κλήρωση που θα γίνει στις αρχές Μαρτίου και θα έχω αυτή τη φορά δύο κλήρους για την συμμετοχή μου στο Σπάρταθλον, θα καθοριστούν και οι νέοι στόχοι αυτής της νέας χρονιάς, αν και πάνω κάτω κάποια δεδομένα ήδη υπάρχουν και έχουν σχεδιαστεί.
Έτσι για το 2025 μεγάλος στόχος θα είναι και πάλι το Comrades Marathon όπου θα πάω να τρέξω την down διαδρομή απόστασης 89 χιλιομέτρων αυτή τη φορά, όπου θα προσπαθήσω για έναν χρόνο κάτω από 7,30 ώρες ώστε να πάρω και διαφορετικό μετάλλιο, αυτή τη φορά όμως θα τρέξω λογικά παρεούλα με τον δρομικό μου και γενικά καλό μου φίλο τον Τάσο Καραγιαννίδη. Ο αγώνας είναι στις 8 Ιουνίου και από ότι είδα θα είναι συνολικά 5 οι Έλληνες αθλητές που δήλωσαν συμμετοχή.
Πάντως επειδή έχουν κλείσει οι εγγραφές για αυτόν τον μοναδικό αγώνα σταθμό, όσοι ενδιαφέρονται και αποφασίσουν πως θέλουν να ζήσουν την απόλυτη εμπειρία, ξέρω ότι ο Γιώργος Καραγιάννης από το Golden Marathon Tours, έχει πάρει κάποιες έξτρα συμμετοχές και διοργανώνει και ο ίδιος σαν γραφείο εκδρομή στη Ν. Αφρική, οπότε και θα είμαστε όλοι μαζί παρεούλα.
Πριν από αυτόν τον αγώνα έχουμε σίγουρα τον Μαραθώνιο της Λεμεσσού στις 23 Μαρτίου, εκεί όπου ανυπομονώ να βρεθώ και να τρέξω παρέα με του φίλους μου τους Κύπριους δρομείς και όπως είπα και πριν στο επεισόδιο είναι και η Πράγα στις 04 Μαίου.
Και κάτι ακόμα που αφορά τους Majors. Πάντως από όσα έχω ακούσει και ξέρω, είναι ότι υπάρχουν ήδη πολλές συμμετοχές από Ελλάδα για τον Μαραθώνιο του Σίδνεϋ που θα γίνει στις 31 Αυγούστου του 2025 μιας και έγινε πλέον επίσημα ο 7ος Major σε έναν αγώνα που εγώ λογικά δεν θα πάω. 30 ώρες ταξίδι και πολλά τα έξοδα, δεν είναι στους άμεσους στόχους μου. Ίσως του χρόνου το 2026, γεροί να είμαστε. Και μιας και ανέφερα τους Majors κρατείστε την ημέρα και την ώρα που σας λέω τα εξής: Δεύτερη και τελευταία αξιολόγηση των 104 κριτηρίων περνάει φέτος το Κέϊπ Τάουν και λογικά από το 2026 ο Μαραθώνιος του Κέϊπ Τάουν θα είναι ο 8ος Major. Την πρώτη αξιολόγηση το 2025, την δεύτερη αξιολόγηση το 2026 και λογικά επίσημα θα είναι ο 9ος Major από το 2027 και ο Μαραθώνιος της Σανγκάη, ενώ μαντέψτε και το αφήνω εδώ, ποιος μεγάλος ιστορικότατος Μαραθώνιος θα κάνει το 2025 αίτηση συμμετοχής για την σειρά των Majors, θα αξιολογηθεί το 2026 και το 2027 και θα είναι ο 10ος Major από το 2028;
Σας ευχαριστώ πολύ που με ακούσατε!
Μέχρι την επόμενη φορά, Να είμαστε καλά να είμαστε υγιείς και να κάνουμε πάντα αυτό που αγαπάμε και αυτό που μας κάνει να νιώθουμε καλά.
#################################
Αγορά βιβλίου
Δωρεάν μεταφορικά για Ελλάδα χρησιμοποιώντας τη λέξη olaeinaidromos
Όλα τα έσοδα του βιβλίου θα δοθούν σε ιατρικό εξοπλισμό στο τμήμα του Παιδοογκολογικού του Ιπποκράτειου Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης.
#############
Τα μπλουζάκια του Podcast μπορείτε να τα βρείτε μέσα από το σάϊτ www.olaeinaidromos.gr ή από τον παρακάτω σύνδεσμο:
T-shirt – Ολα Είναι Δρόμος
Αμάνικο δρομικό μπλουζάκι – Όλα είναι δρόμος
Τα μπλουζάκια είναι All Over Print, θα μπορείτε να έχετε ο καθένας το δικό του ονοματεπώνυμο στο πίσω μέρος, ενώ το υλικό που θα χρησιμοποιηθεί θα είναι ότι καλύτερο για δρομείς, με τεχνολογία Dry-Fit και Cool Max.
————————-
Όλα είναι δρόμος:
Facebook Page
Instagram
https://olaeinaidromos.gr
http://georgiossavvidis.com/